Köy evlerinde günlük ihtiyaçları karşılamak için her evde bulunan bir değirmen

Güzine : Köy evlerinin olmazsa olmazlarında olan güzine ısınma amaçlı kullanmanıon yanında üzerindeki fazla göz sayısından dolayı aynı anda iki üç tencere yemeğin yapılmasına ve Fırında börek kestane, ekmek ve patates kızrmaya yarayan ve köylerin bir numara olan sobasıdır.

BİLEY TAŞI :Köylerde Balta bıçak gibi kesici aletleri bilemek için kullanılan kösele taşı denilen taştan yapılan bileme aracıdır.

Kalbur : Mısır Buğday gibi tahılların tozunu elemek için kullanılan bir tür elek

KANDİL : Tenekeden yapılan içine gaz doldurulup fitil kısmına bez konularak yapılan aydınlatma aracıdır.

GAZ  LAMBASI: İçine gaz konularak fitil vasıtası ile yakılarak aydınlatma sağlayan ve o dönemin lüks syılan lambasıdır

LÜKÜS : Adında anlaşıldığı gibi maddi durumu iyi olan insanlar tarıfından kullanılan o dönemin en lüks aydıtma aracı şimdilerin antika süsü

KARA SABAN : Bağü bahçe sürmek için ağaçtan yapılan ve ustalık gerektiren tarım aracı.

HARMAN DÖVENİ :Buğdayı başağından çıkartmak ve saman yapmak için kullanılan tarım aleti

Yardımcı Aletler :  Sap saman toplamak ve onları düzenlemek için kullanılan tarım akletlerinden bazıları


Orak ​ Özellikle tarımda kullanılan yarım çember biçiminde yassı, ensiz ve keskin metal bir bıçakla, buna bağlı bir saptan oluşan ekin biçme aracı. Aynı zamanda sosyalizmin simgesindeki çiftçiyi temsil eden alettir. Çoğu ülkede köylüyü temsil eden siyasi amblem olarak da kullanılmış olan orak eski sovyetler birliğinin bayrağında kullanılmıştır.

     

 

Orak: Hilal veya yarım ay şeklinde yassı, ensiz demirin bir ucu sivri, diğer ucu uygun şekilde bükülerek ucuna ağaçtan sap takılan bir tarım aletidir. Ekin biçilen tırpanın bir küçüğüdür. Farkı küçük ve kısa saplı oluşudur. Hilal şeklinde olan iç kısmı keskindir. Ekin, nohut, fiğ, mercimek, ot yolmada kavramada kullanılır.

 

Tırpan: Iki metre uzunluğunda ve bilek kalınlığında, otasında sağ elin tutacağı sapı olan, ortalama elli ile doksan cm uzunluğunda, inceden kalına doğru üç ile on cm eninde, hafifçe kıvrık, uzun keskin çelik bıçaktır. Ekin, ot, fiğ, yonca gibi şeyleri biçmeye yarayan tarım aracıdır . Genelde ellilik, yetmişlik veya doksanlık tırpan diyerek alınır veya kullanılır.

 

Boyunduruk: Çift süren veya arabaya koşulan hayvanların birlikte yürümelerini sağlamak için boyunlarına geçirilen ağaçtır. Sağ ve solunda zevlelerin gireceği ikişer delik bulunur. Ortasındaki halka sabanı veya kağnıyı boyunduruğa tutturmakta kullanılır.
Zevle: Koşum sırasında hayvan boyunlarının içinde kaldığı ikisi bir yanda diğer ikisi öbür yanda boyunduruktan aşağı doğru geçirilen dört çubuk. Bunlar alt kısımdan açılmamaları için kalınca bir iple veray deri ile bağlanırlar.

 

 Gaz lambası: Yakıt olarak gaz yağı kullanan bir aydınlatma aracıdır ve beş parçadan oluşur. En altta camdan küçük gaz tankı onun üzerine eklenmiş bir gaz ayar çarkı, çarkın içinden geçerek şişenin içine giren bir fitil ve en üstte, alevi koruyacak ince ve kırılgan şişesidir. Gaz ile ıslanan fitil yanarak ışık verir, fitil küçüldüğünde çevrilerek yukarı doğru itilip tekrar ışığı fazal vermesi sağlanır.

 

 El Feneri: Gaz lambasının diğer bir türüdür. Alt bölümde yanıcı gazyağı deposu üstünde ise her tarafı kapalı bir cam fanus ve yanıcı fitilden oluşur. Taşımak için ise telden bir sapı vardır. Kapalı camlı olması sebebi ile yanan ışığı korunduğu için yağmurlu veya rüzgârlı havalarda etkilenmez. Bu sebepten genellikle geceleri dışarılarda kullanılır.

  

Tırmık: Genelde iki metre uzunluğunda, el bileği kalınlığında sapı olan, düzgün bir ağacın, beş cm enindeki kenarının üç beş cm aralıklarla delinmesi ve delinen kısımlara onbeş yirmi cm. uzunluğunda, parmak kalınlığındaki çubukların takılmasıyla yapılır. Tırmık ekinler biçildikten sonra ve harman sonrası kalan sapları toplamaya yarar

  

Kırklık: Koyun keçi gibi küçükbaş hayvanların tüylerini kesmeye yarayan demirden yapılmış ağzı keskin büyükçe makastir. Elle tutulan bölüm avuç içinde sıkılarak kesme işlemi görülür, Çelik vari yapısı nedeni ile her kesimden sonra kırklığın ağzı geri açılarak ikinci kesim için hazır hale gelir. Kesim canlı hayvanlar üzerinde yapıldığı için kırkma işi dikkatli ve ustalıkla yapılır.

  

Yayık: Yoğurttan tereyağı ve ayran elde etmek için tahtaların sızdırmayacak biçimde bir araya getirilmesiyle silindir şeklinde ahşaptan yapılır. Yayıklar iki kısımdan oluşur. İçerisine yoğurdun konulduğu kısım ve bu yoğurdu karıştırmaya yarayan “Bişek” diye adlandırılan ve ucunda topuz bulunan ince uzun sopadır. Yayıklar yaklaşık bir ila birbuçuk metre yüksekliktedirler ve yayık yayma işe bir saate kadar sürer.

  

Sacıyak: Genellikle üzerine ısıtılmak amacı ile sıcak kap konulan, demir kısmı üçgen veya çember biçiminde, üç ya da dört ayaklı ev aletidir. Üzerine tencere, kazan, ıbrık, tava vb. konan sacayak örteyerlerde veya ocaklarda yanan atesin üzerine yerleştirilir. Böylece tencere içinde yemek pişirilir veya suyun ısıtılması sağlanır. Buna üçayak da denir.

 

Beşik: Bebekleri yatırmaya, sallayarak uyutmaya yarayan ahsaptan yapılmış yataktir. Ekseri ceviz ve serviden oymalı, nakışlarla süslü yapılır. Bebeğin beşikten düşmemesi için göğsünden karnına doğru elleri dahil kalınca bir kuşakla bağlanır. “Sibek” adı verilen tahtadan oyulmuş bir kanal ile idrar bir kutu içine gönderilir. Bebek uyuturken beşiğin başında çok güzel ninni söylerler.

 

 Ibrık: Yandan kulplu, boynu uzun, ağzı kapaklı ön kısmında suyun döküleceği ibriği olan genellikle bakırdan yapılan su taşımaya ve ısıtmaya yarayan kapdır. Eskiden ekseri namaz için abdest, ıbrıktan dökülen soba üstünde ısıtılmış su ile alınır, bu hizmeti de evin gelini veya hanımı görürdü. Köyümüzde ise “Irbuk” diye isimlendirilirdi.

Dirgen: Harman yaparken ekin saplarını yaymaya, toplamaya veya samanlıkta ot atmaya, sap kaldırmaya ve savurmaya yarayan uzun, ağaçtan veya metalden yapılmış ucu çatallı bir tarım aracıdır. Ekseri fındık ve kiren ağacından yapılmış olup önlerinde üç veya beş çatal dişleri bulunur. Güzel çatalı çıkacak tür ağaçtan yapılması gerekir.

 

Yaba: Tarla biçildikten sonra ekinler harmana getirilir ve yığınlar oluşturulur. Daha sonra ekinlerin üzerinden harman sürülerek düven geçirilir böylece tanelerin başaklar- ından ayrılması sağlanır. Düvenle ezilen taneli saman, yaba ile rüzgara doğru havaya savrularak tanelerden ayrımması sağlanır. Yaba tahtadan olup ucunda bört beş tane çatalı vardır.

  

  

  

Dibek Taşı: Büyükçe yekpare bir taştan oyularak çukurlaştırılması ile oluşturulan, ekseri köy meydanında bulunan bir tahıl dövme aracıdır. Dibeğin içerisine konan buğday ve mısır gibi ürünler birkaç kişi tarafından bir iki saat süreyle tokmaklarla dövülerek tanelerin kabuğundan ayrılması ve tanelerin kırılması sağlanır. Böylece keşkek elde edilmiş olur.

  

  

Sepet: Fındık ağaçlarının henüz yaş iken çubuklar halinde kesilerek inceltilmesinden elde edilen şeritlerin köşeli biçimde örülerek meydana getirdikleri taşıma aracıdır. Çeşitli boylarda olan sepetlerle ekseri saman ve ot samanlıktan alınarak dama götürülür. Sepetler üzerinde bulunan ip omuz ürerinden alınarak sırtta taşınır.

Övendere: Harman, kağnı veya çift sürülürken, hayvanları hareket ettirmek, yön verdirmek veya hızlandırmak amacı ile, ucunda nodulu (ince sivri çivi) olan düzgün uzunca fındık ağacından yapılmış deynektir. Nodul hayvana kakıldığında canı acıdığı için daha hızlı hareket ederler.

  Kagni: Iki tekerlekli olup tekerlekleri dingile bagli çift öküz veya kömüsle çekilen yük tasimada kullanilan arabadir. Kagnilar; teker, kagni evi ve boyunduruk olarak 3 parçadan olusur. Tekerlekler yarim ay biçimi 2 tahta ile bunlarin arasinda bir göbekten ibarettir. Tekerin çevresine demir çember geçirilerek yipranmasi önlenir. Tekerlere bagli dingil kagninin altindaki ikiser ok çubuklari arasinda döner. Dingilin bu yuvasinda dönerken sürtünmesi ile çikan ses köylüler tarafindan çok sevilir. Hayvanlari kosmak için kullanilan boyunduruk, ortadan kagniya kayisla baglanir. Saginda ve solunda ikiser adet ucunda ip bagli zelve olur. Kagniyi süren kimse ayakta veya oturarak, 2 metre uzunlugundaki ucu nodullu üvendereyle öküzlere yön verir.